Over hengsten en pythons

Weblogbericht | 14-06-2013

Geschreven door Pieter Jan Kleiweg.

"Twee flikkers vechten om een hengst". Ik ben nu 8 maanden in Dakar. Maar nog steeds schrik ik als ik bij het ontbijt dergelijke krantenkoppen lees in de Senegalese kranten.

Filmvertoning op de ambassade tijdens de internationale dag tegen homofobie

Senegal is een land met een prima mensenrechten trackrecord. Waar menig Afrikaanse Staat een voorbeeld aan kan nemen. Senegal kent eerlijke verkiezingen, een functionerende rechtsstaat en een vrije pers. En er is een grote mate van religieuze tolerantie (christenen kunnen ongehinderd hun geloof belijden in een land waar 95% van de bevolking moslim is).

Maar als het om rechten van homoseksuelen gaat, is het land verkrampt. Met leedvermaak plegen Senegalese media verslag te doen van incidenten waarbij homo’s in elkaar worden geslagen, of worden mishandeld in politiekantoren.

Homoseksualiteit is hier nog strafbaar. Artikel 319 van het wetboek van strafrecht verbiedt “tegennatuurlijke handelingen tussen twee personen van hetzelfde geslacht”. En er worden regelmatig mensen op basis van dit vergrijp veroordeeld.

Ik provoceer Senegalese vrienden én beleidsmakers. “Kunt u mij uitleggen wat dan precies tegennatuurlijke handelingen zijn”. Senegalezen zijn preuts. “Nou Ambassadeur, u weet wel ..”. Doorpratend hoor ik, ook van doorgaans verlichte geesten, het slechte verhaal dat “homoseksualiteit nu eenmaal niet bij de Islam en Afrika past”.

En homoseksuelen hebben het moeilijk in Senegal. Er zijn er maar enkelen die openlijk hun seksuele voorkeur durven te tonen. En die lopen op tegen een bos vol maatschappelijke taboes. Een homoseksuele kennis van ons, Diadji, moest de laatst vijf jaar al 11 maal verhuizen. Want telkens als zijn huisbaas hoort dat hij homo is, staat hij op straat. Diadji is ook meerdere keren in elkaar geslagen. En dan wordt híj, in plaats van de daders, opgepakt door de politie. In het politiekantoor ondergaat hij vreselijke vernederingen.

Ik hou toespraken over het vraagstuk, en niet alleen omdat homo-rechten een prioriteit zijn van mijn Minister. En ik word dan op het internet uitgekotst. “Die vuile flikker moet onmiddellijk als persona non-grata worden verklaard”. “Je ziet aan zijn flikkerkop dat hij zelf een gore homo is”. Ik ben stiekem trots op deze verwensingen. “Seule la vérité blesse”.

Op wereld Homodag (IDAHO) organiseerden Nederland en Duitsland een film- en debatochtend op de Nederlandse Residentie – zie foto. Media, mensenrechtenverdedigers, NGO’s, homoseksuelen en diplomaten samen in een zaal. De dag daarna lees ik in de krant voor het eerst geen verhalen over “homo’s die hun python uit de broek rollen”. Maar: “We moeten in Senegal toch meer aandacht hebben voor het leven van drama, isolement en de verworpenheid die homo’s ondervinden. En dat alleen vanwege een neiging die hen overkomt”.

Een kleine overwinning! We gaan door op het ingeslagen pad.

Meer blogs van Pieter Jan Kleiweg:
Over de donkere kant van het witte strand (Gambia)